Stoppen, lukt jou dat nog? Of…

haast niet

“Opzij, opzij, opzij, maak plaats, maak plaats, maak plaats, we hebben ongelofelijke haast“. Ken je dat lied? Ben jij ook iemand die altijd haast heeft, die alles snel snel en liever gisteren dan vandaag gedaan heeft? Altijd onrust in je lijf, want er ligt nog van alles of je moet nog zoveel. Je werk is nog niet af, de was stapelt zich alweer op en oh ja bijna vergeten je zoon heeft vanmiddag een speelafspraakje (bij jou thuis), hebben we nog wel koekjes in huis en oeps hadden we zondag nou toegezegd te helpen bij de kinderclub in de kerk?

Voor je het weet zit je ’s avonds uitgeput op de bank en in plaats van te ontspannen ben je je takenlijst aan het bespreken met je man. Herkenbaar? Als je stressgevoelig bent of misschien (bijna) tegen een burn-out aanzit heb je vast een idee waar ik het over heb. Eerlijk gezegd, ben ik zelf al moe van dit allemaal opschrijven en zeg nou zelf is dit het leven dat je in gedachten had of waarvan je denkt dat God het van je vraagt? Altijd maar doorhollen en nooit eens stilstaan? Nee toch?

Dus lukt het jou nog om te stoppen of haast niet?

Lang geleden toen God de aarde schiep, staat er in Genesis dat hij dat deed in zes dagen. En was hij toen klaar? Nee, want na de zesde dag kwam nog een zevende dag, een dag die God dus ook schiep. En wat schiep hij dan op die zevende dag? Heb je je dat ooit afgevraagd?

“Op de zevende dag had God zijn werk voltooid, op die dag rustte hij van het werk dat hij gedaan had. God zegende de zevende dag en verklaarde die heilig, want op die dag rustte hij van heel zijn scheppingswerk (Gen 2: 2,3).“

God rustte op de zevende dag. Was God moe dan? De schepper van hemel en aarde? Eh? Rusten betekent hier letterlijk stoppen, ophouden, pauzeren. Een ander woord is sabbat. God schiep rust en wel een hele dag. Het volk Israël kreeg later in de woestijn de opdracht om de sabbat te houden. Je zou denken dat ze blij waren, zomaar een hele dag rust. Maar het viel niet mee, want als je gewend bent om altijd te werken is opeens stoppen heel lastig. Dat was echt iets dat ze moesten leren.

En jij? Stop jij weleens met bezig zijn? En hoe gaat dat dan?

Of stop je wel fysiek, maar gaat je hoofd nog gewoon door met malen, nadenken, piekeren over van alles en nog wat, en is dat stoppen eigenlijk voor jou ook heel erg moeilijk?

Als je het niet zeker weet, denk dan nog even terug aan hoe het voor je was afgelopen maart toen opeens door de coronacrisis alles veranderde. Wat dacht je toen? Heerlijk, eindelijk even rust? Of dacht je heel wat anders? Baalde je stiekem dat je nu ook voor juf moest spelen en wat nog meer? Hoe makkelijk ging het aanpassen voor jou?

En nog een stapje dieper, wat maakt dat je zo druk bent? God gaf ons de sabbat, niet om ons te straffen, maar om ons te zegenen. Wij hoeven niet altijd door te gaan, maar mogen stoppen, pauzeren, ophouden. Letterlijk even op adem komen van al onze inspanningen, bezigheden en al het andere waar we druk mee zijn. En niet alleen die ene dag in de week, maar liefst elke dag mogen we ‘sabbatsmarges’ inbouwen, adempauzes, zodat we daarna weer verfrist aan de slag kunnen gaan.

Tip:

Als je jezelf er weer eens op betrapt dat je alsmaar aan het doorhollen bent, vraag jezelf dan eens af: Wat maakt dat ik niet kan stoppen? Welke gedachten of overtuigingen heb ik? Of welke angst? Wat doet dit met mij? En vandaaruit: Welke behoefte heb ik?

Tot slot: Als God het zo belangrijk vindt om ‘uit te rusten’, dan mogen wij het zeker doen.

Wat doet dit stukje met jou? Is rust vinden een terugkerend probleem voor je?

Als je hier eens over door wilt praten, neem gerust contact op.

Lieve groet,

Reinske